H ΤΡΕΛΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΤΟΥ ΜΙΤΣ
(βασισμένο σε αληθινά γεγονότα)
     Αρχές Αυγούστου του 2012. Ο μικρός Μιτς αποφασίζει να πάει, για μερικές ημέρες, στο
χωριό των παππούδων του. Του αρέσει, αφενός, το χωριό, και αφετέρου θέλει να δει τον παππού
και την γιαγιά. Τίποτα όμως δεν τον προετοίμαζε για το πρωινό εκείνο της παράνοιας...
     Έχοντας φτιάξει τον πατροπαράτοδο φραπέ, ο Μιτς απολαμβάνει την θέα από το μπαλκόνι
του σπιτιού. Βουνά ολόγυρα, καλυμένα από δάση, που από ένα ύψος και πάνω περιέχουν μόνο
σκουροπράσινα έλατα. Το μόνο που έλειπε ήταν ένα τσιγάρο, αλλά ο Μιτς είχε ξεχάσει να αγο-
ράσει καπνό από κάποια κοντινή κωμόπολη. Οι σκέψεις του διαλύθηκαν, όμως, από έναν δυνατό
θόρυβο από το σαλόνι του σπιτιού.
"Γιαγιά; Τί είναι αυτός ο θόρυβος? Τί κάνεις;" ρώτησε ο Μιτς.
"Άστα παιδί μου, κάπου έχασα τα κλειδιά του υπογείου και τα ψάχνω..." απάντησε η γιαγιά εν
μέσω δυνατών θορύβων- ήταν λες και μετακινούσε έπιπλα.
       Μπαίνοντας μέσα, ο Μιτς έπαθε έναν μικρό κλονισμό, βλέποντας την γιαγιά του -μια
γυναίκα 70 χρονών, με πρόβλημα στην μέση και τα γόνατα- να πηγαίνει τα έπιπλα του σαλονιού
πέρα-δώθε σαν να μην συμβαίνει τίποτα.
"Ρε γιαγιά! Πας καλά; Τί είναι αυτά που κάνεις στην ηλικία σου;" της φώναξε ο Μιτς, αρπά-
ζοντας το έπιπλο και παραμερίζοντας την γιαγιά (χρειάστηκε λίγη προσπάθεια... στο να σπρώ-
ξει την γιαγιά παραδίπλα). "Πήγαινε κάτσε! θα τα ψάξω εγώ τα γαμ- τα κωλοκλ- τα κλειδιά!"
πρόσθεσε.
    Φυσικά ήξερε, έπειτα από εμπειρίες 26 χρόνων, πως η γιαγιά δεν θα καθόταν στα αυγά της.
Άρχισε να κόβει βόλτες μέσα στο σπίτι, ψάχνοντας μέσα σε ντουλάπια και συρτάρια, κάτω από
τραπέζια και καρέκλες (με τον Μιτς να της φωνάζει "ρε γιαγιά! Η μέση σου!", ξέροντας πως η
γιαγιά είχε πέσει σε συνθήκες σιγής ασυρμάτου καθ'ότι δεν του έδινε την παραμικρή σημασία).
"Τί συμβαίνει; Γιατί φωνάζει το παιδί;" ακούστηκε ο παππούς από το μπαλκόνι.
"Ψάχνουμε κάτι κλειδιά..." του είπε αφηρημένα ο Μιτς. Προσπαθούσε να εξηγήσει στην γιαγιά
ότι δεν γίνεται να "έπεσαν" τα κλειδιά μέσα στο ψυγείο.
"Η τηλεόραση! Κάτω από την τηλεόραση θα είναι!" είπε η γιαγιά θριαμβευτικά, λες και βρήκε
την ταυτότητα του Τζακ του Αντεροβγάλτη.
"Άαααααασε κάτω την τηλεόραση ρε γιαγιά!" φώναξε πάλι ο Μιτς, αρπάζοντας την τηλεόραση- ένα
 ογκωδέστατο πράγμα, σαν μονόλιθος από το ταζ μαχάλ- από τα χέρια της γιαγιάς.
"Τα βρήκατε τα κλειδιά;" ρώτησε ο παππούς.
"Όχι" του απάντησε ο Μιτς μουρμουρώντας.
"Καλά," είπε ο παππούς,"πάρτε το δεύτερο ζευγάρι κλειδιά από το ράσο μου."
"...έχουμε δεύτερο ζευγάρι κλειδιά;" ρώτησε ο Μιτς, εντελώς ανέκφραστος.
"Μα φυσικά! Α, και που'σαι! Να τα βάλεις στην θέση τους μετά, με ακούς;"
"σκοτώσωεκμηδενήσωΝΑΙΠΑΠΠΟΥΕΝΤΑΞΕΙγαμώτημπαναγία..."
Έχοντας βρει, λοιπόν, τα κλειδιά του υπογείου, ο Μιτς κατέβηκε τις σκάλες, έχοντας μαζί του
την γιαγιά... η οποία αναρωτιόταν που είναι τα κλειδιά.
"Τί σε νοιάζει; Βρήκαμε δεύτερο ζευγάρι, τέλος καλό όλα καλά!" της είπε ο Μιτς.
"Και αν βρει τα κλειδιά κανένας? Θα μπουν στο υπόγειο και θα μας κλέψουν!" είπε η γιαγιά,
σαν να μάλωνε τον Μιτς.
"Τί θα κλέψουν από το υπόγειο ρε γιαγιά; Την παλιά σόμπα ή τα μισοδιαλυμένα έπιπλα;"
"Μα τί είναι αυτά που λες παιδάκι μου; Ξέρεις πόσο πολύτιμα είναι τα έπιπλα αυτά;"
      Εκείνη την στιγμή ο Μιτς συνειδητοποίησε ότι μάλλον έχουν δίκιο οι αδερφές του που
λένε πως η γιαγιά αρχίζει να τα χάνει, καθώς τα έπιπλα που έχουν χωμένα εκεί κάτω έχουν την
ηλικία του Κθούλου και περισσότερους τερμίτες από το δάσος του Αμαζονίου. Τελικά, και μην
λέγοντας κουβέντα, ο Μιτς παρατήρησε την γιαγιά να παίρνει μια σακούλα με φασόλια... και
μετά να σηκώνει μια φιάλη με γκάζι.
"Ίσως να είναι από εδώ κάτω τα κλειδιά..."
"Γιαγιά! ΔΕΝ είναι εδώ τα γαμ- τα κλειδιά! ΔΕΝ γίνεται να είναι εδώ τα κλειδιά!"
"Α, μπα; Και εσύ που το ξέρεις;" είπε κοροϊδευτικά η γιαγιά.
"Το... μου το είπε ο ΑΓΙΟΣ ΣΟΥΛΠΙΚΙΟΣ! ΝΑΙ!"
"Ο άγιος; Ε τότε εντάξει, σίγουρα δεν είναι εδώ τα κλειδιά! Άντε, κλείδωσε και πάμε πάνω.."
Λίγη ώρα αργότερα, και ενώ ο Μιτς διαβάζει το catch-22 στην κουζίνα για να ηρεμίσει (αλλά
και για να προσέχει την γιαγιά ώστε να μην αρχίσει να ψάχνει πάλι), η γιαγιά τον ρώτησε
ποιος είναι ο άγιος.
"Ποιος άγιος γιαγιά;" την ρώτησε ο Μιτς, μισο-αφηρημένα, χωρίς να σηκώσει το βλέμμα του από
το βιβλίο.
"Ο άγιος σλουπ- ο άγιος σουκλ- ο άγιος που μου είπες στο υπόγειο! Προστάτης τίνος είναι
δαύτος;"
"των πρηξαρχίδικων γιαγιάδων," πήγε να πει ο Μιτς, αλλά κρατήθηκε.
ΤΕΛΟΣ