ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ
Το μονο που νοιώθω το τελευταίο διάστημα είναι μια απέραντη θλίψη, προχωράω μονος μου σε έναν παγωμένο τόπο και κάθε τόσο βλέπω σκιές να περιφέρονται και να γελάνε στην άκρη του ορίζοντα. Έχει πολύ ομίχλη για να δω καθαρά.
Τους ακούω όμως πιο καθαρά τις νύχτες, πλησιάζουν όταν κοιμάμαι η όταν νομίζουν πως κοιμάμαι και μιλάνε, γελάνε, διασκεδάζουν, κάνουν ερωτα. Μερικές φορες σηκώνομαι απότομα για να προλάβω να τους μιλήσω αλλα δεν είναι πια εκεί. Είμαι πάλι μονος μου, στην αβάσταχτη σιωπή μου.
Η κόλαση τελικά μπορεί να πάρει πολλές μορφές αλλα πάντα, μα πάντα θα εμπεριέχει κάποιους άλλους.
L'enfer, c'est les autres.
Το χειρότερο από όλα είναι όταν κατανοείς την θέση σου στην κόλαση. Είσαι ταυτόχρονα βασανιστής και βασανιζόμενος. Θύμα και θύτης στο ίδιο πακέτο.
Εγώ αποσύρθηκα από την κόλαση, αρνήθηκα τον ρολο του θύτη και περπατώ στην παγωμένη μου έρημο παραμένοντας θύμα του εγώ μου. Όλα αυτά είναι δικη μου δημιουργία. Είμαι ο Θεός του μικρόκοσμου μου, ο ημιτρελος βασανιστής μου, ένας διχασμένος Trickster God.
Και περπατάω ακόμα και θα συνεχίσω να περπατάω περιμένοτας την άνοιξη, αλλα ξέρω πως δεν θα έρθει. H όταν θα έρθει το μονο που θα μου έχει απομείνει θα είναι μια ξεθωριασμένη ανάμνηση της. Το μονο που θα έχει απομείνει μέσα μου θα είναι ένας ατέλειωτος χειμώνας.
Και τότε θα την δω και θα της πως.
Πια είσαι;
Είμαι η Άνοιξη, ήρθα να σου προσφέρω το φρικαλέο γέλιο του ηλίθιου.
Το μονο που νοιώθω το τελευταίο διάστημα είναι μια απέραντη θλίψη, προχωράω μονος μου σε έναν παγωμένο τόπο και κάθε τόσο βλέπω σκιές να περιφέρονται και να γελάνε στην άκρη του ορίζοντα. Έχει πολύ ομίχλη για να δω καθαρά.
Τους ακούω όμως πιο καθαρά τις νύχτες, πλησιάζουν όταν κοιμάμαι η όταν νομίζουν πως κοιμάμαι και μιλάνε, γελάνε, διασκεδάζουν, κάνουν ερωτα. Μερικές φορες σηκώνομαι απότομα για να προλάβω να τους μιλήσω αλλα δεν είναι πια εκεί. Είμαι πάλι μονος μου, στην αβάσταχτη σιωπή μου.
Η κόλαση τελικά μπορεί να πάρει πολλές μορφές αλλα πάντα, μα πάντα θα εμπεριέχει κάποιους άλλους.
L'enfer, c'est les autres.
Το χειρότερο από όλα είναι όταν κατανοείς την θέση σου στην κόλαση. Είσαι ταυτόχρονα βασανιστής και βασανιζόμενος. Θύμα και θύτης στο ίδιο πακέτο.
Εγώ αποσύρθηκα από την κόλαση, αρνήθηκα τον ρολο του θύτη και περπατώ στην παγωμένη μου έρημο παραμένοντας θύμα του εγώ μου. Όλα αυτά είναι δικη μου δημιουργία. Είμαι ο Θεός του μικρόκοσμου μου, ο ημιτρελος βασανιστής μου, ένας διχασμένος Trickster God.
Και περπατάω ακόμα και θα συνεχίσω να περπατάω περιμένοτας την άνοιξη, αλλα ξέρω πως δεν θα έρθει. H όταν θα έρθει το μονο που θα μου έχει απομείνει θα είναι μια ξεθωριασμένη ανάμνηση της. Το μονο που θα έχει απομείνει μέσα μου θα είναι ένας ατέλειωτος χειμώνας.
Και τότε θα την δω και θα της πως.
Πια είσαι;
Είμαι η Άνοιξη, ήρθα να σου προσφέρω το φρικαλέο γέλιο του ηλίθιου.
No comments:
Post a Comment