Wednesday, 5 September 2012

Mικρές αβάσταχτες στιγμές ανίας

Είναι στιγμές που όσο γλυκα και αν τις έχεις πλάσει στο μυαλό σου σε τσακίζουν.

Είναι οι μικρές αβάσταχτες στιγμές ανίας το πιο μεγάλο μας μαρτύριο.

Είναι η αναβίωση του αρχαϊκού μύθου του ατέρμονου βασανισμού και της ελπίδας.

Είναι το δυσβάσταχτο φορτίο που επωμιζόμαστε και τα Kύθηρα που οραματιζόμαστε.

Είναι η βεβαιότητα του τέλους στα βάσανα και στους κόπους που σε κρατάει ζωντανό.

Είναι η συνειδητοποίση ότι είσαι πάλι στην αρχή της διαδρομής που κατακρεουργεί την ψυχή σου.

Έρχεται όμως η στιγμή που κοιτάζεις το είδωλο σου και αντί να το αγκαλιάσεις ως νέος Nάρκισσος του φωνάζεις "AΝΤΕ ΓΑΜΉΣΟΥ ΜΠAΣΤΑΡΔΕ".

Στρίψε ένα τσιγάρο, τα Kύθηρα μπορούν να περιμένουν.

No comments:

Post a Comment