Για το Νίκο Ρωμανό.

Όπως έχουν αναλύσει άλλοι πολύ καλύτερα από εμένα, ο δρόμος προς τη γενικευμένη κοινωνική αυτοδιεύθυνση, τη χειραφέτηση, την άμεση δημοκρατία και αυτήν την «άλλη κοινωνία» που προτάσσουμε, πολύ λίγη συνάφεια έχει με το μπλανκισμο, το μηδενιστικό τερορισμό και την ατομική τρομοκρατία γενικότερα. Δε θεωρώ σκόπιμο να επεκταθώ πάνω στο ζήτημα των διαφόρων τάσεων στο αναρχικό κίνημα, εξάλλου υπάρχει πληθώρα σχετικής βιβλιογραφίας τόσο γύρω από αυτό, όσο και γύρω από τις σχέσεις βίας-κράτους-επανάστασης-δημοκρατίας-δικαίου. Σύμφωνα με τη δική μας αντίληψη, τα προταγματα μας μπορουν να πραγματωθουν μονάχα από αμεσοδημοκρατικες, οριζόντιες δομές «από τα κάτω» οργάνωσης στη γειτονιά, στο χώρο εργασίας, στο πανεπιστήμιο. Ο ιακωβινισμός της μυστικοπάθειας, των κλειστών διαδικασιών, της άτεγκτης γραμμής  και της γραφειοκρατίας είναι μια νοοτροπία που δε χωραει πλέον το επαναστατικό υποκείμενο, είτε αυτό είναι ο επαναστάτης εργαζόμενος, είτε ο ριζοσπάστης διεθνιστής, είτε ο πολίτης στην αυτόνομη συνέλευση γειτονιάς, είτε οι άνθρωποι που διεκδικούν την εμφυλη ταυτότητά τους (φεμινισμός, ΛΟΑΤ) κλπ. 

Παρά το γεγονός ότι διαφωνώ με τις πρακτικές του ΝΡ (ενοπλη ληστεια) και το πολιτικό πλαίσιο που τις συνοδεύει, εντούτοις στέκομαι αλληλέγγυος στον αγώνα που δίνει, διότι κατά τη γνώμη μου, το διακύβευμα είναι πολύ μεγαλύτερο από την εκπαιδευτική άδεια.

 Ας δούμε πρώτα την υπόθεση του ΝΡ συγκεκριμένα:  

1)      Έχει καταδικαστεί ως ποινικός, για ληστεία τράπεζας. Η «σκιώδης» από άποψη ανάλυσης (γιατί απαιτεί ανάλυση ο ορισμός καθαυτός πλέον, με το σύστημα που έχουμε μπλέξει) κατηγορία περί «τρομοκρατίας» δεν επικυρώθηκε από το δικαστήριο. Η αλήθεια είναι όμως ότι όλοι ασχολούνται μαζί του όχι για τη ληστεία που έκανε (που στο κάτω σε σχέση με άλλες ληστείες που έχουν δει τα ματιά μας ήταν βαρετή και κάτω του μετρίου… καθόλου σασπένς, ούτε μπιστολιδι, ούτε θανατικό) αλλά αφενός μεν για τη ρετσινιά του «τρομοκράτη» -για την οποία το δικαστήριο τον αθώωσε- και για την πολιτική του τοποθέτηση (στην οποία και επιμένει).

2)      Από τα παραπάνω εύκολα προκύπτει ότι ο λόγος για τον οποίο θεωρείται «άκρως επικίνδυνος» ο ΝΡ είναι πρωτίστως η πολιτική του τοποθέτηση και ο πολιτικός του ακτιβισμός και δευτερευόντως το αδίκημα για το οποίο έχει καταδικαστεί. Μπορεί λοιπόν στα χαρτιά της Δικαιοσυνης να είναι ενας ακομα ψιλοαποτυχημενος ληστης τραπεζων, αλλα στα ματια του Κρατους είναι καταδικασμενος για τα πολιτικα του φρονηματα, εστω κι αν αυτό παραμενει υπορρητο –οσο υπορρητο μπορει να παραμενει μετα και τα γεγονοτα της 5-6/12.

3)      Σε αυτή λοιπον τη περιπτωση, ο ΝΡ είναι ουσιαστικα πολιτικος και όχι ποινικος κρατουμενος. Το γιατι αυτό δε συμβαινει και τυπικα είναι ηλιου φαεινοτερον: Ως αναγνωρισμενος πολιτικος κρατουμενος απολαμβανει αλλου ειδους δικαιωματα από διεθνεις συμβασεις, όπως επισης και μια δημοσιοτητα και  έναν διεθνη συντονισμο, ενώ για το κρατος δε θα ηταν και ότι καλυτερο να γραφουν εξω, χωρια από όλα τα αλλα, και για πολιτικους κρατουμενους.

4)      Η απαγορευση των εκπαιδευτικων του αδειων, σε αυτά τα πλαισια κινειται. Εάν δεν ήταν ο γνωστός ΝΡ αλλά ο τυχαίος ποινικός ΧΨ αυτός για τον οποίο μιλούσαμε, η κατάσταση θα ήταν η ίδια? Ο Χ.Ψ. λοιπόν λήστεψε μια τράπεζα και συνελήφθη μετά από καταδίωξη. Αν και έφερε οπλισμό και είχε και έναν όμηρο μαζί του, εντούτοις ούτε πυροβόλησε κανέναν, ούτε χρησιμοποίησε τον όμηρο ως ασπίδα για να προσπαθήσει να γλιτώσει. Για περισσοτερα και πιο γλαφυρα, παραπεμπω στην αγορευση του εισαγγελεα Πεπονη. Στον τυχαίο ποινικό ΧΨ θα δινόταν η αντίστοιχη άδεια? Η απαντηση είναι σαφέστατα ναι, αν αναλογιστούμε ότι αυτή την άδεια την έπαιρναν και κρατούμενοι που βαρύνονταν με πιο σοβαρές και πολύκροτες κατηγορίες.

5)      Η ολη κατασταση εχει να κανει και με το θεαμα. Ο γνωστος «τρομοκρατης» ΝΡ αποτελει απειλη για το συστημα, σε αντιθεση πχ με τον πιο ασημο Η. Κωσταρη που καταδικαστηκε για τρομοκρατια και συμμετοχη στη 17Ν, ο οποιος μεχρι προτεινως επαιρνε αυτές τις αδειες κανονικα, χωρις να υπαρχει προβλημα –πριν του τις κοψουν κι αυτουνου, με τον ιδιο τροπο που τις αρνουνται στο ΝΡ, οδηγωντας και αυτόν σε πολυημερη απεργια πεινας. Με το ιδιο σκεπτικο δεν αλλαζουν και οι συνθηκες κρατησης του Σ. Ξηρου, διοτι παρα τα προβληματα υγειας του, παραμενει ένα τρανταχτο «επικινδυνο ονομα». Αυτή είναι η ισονομια σας κυριοι, να αποφασιζετε όχι αναλογα με τις καταδικαστικες αποφασεις, αλλα αναλογα με το ποιος είναι αυτος που του αποδωθηκαν οι ποινες –και μαλιστα κατοπιν τελεσιδικησεως, οπου υποτιθεται όλα τα παραπανω τα εχει λαβει υποψιν το δικαστηριο που του αποδιδει τις ποινες εξαρχης.

6)      Αυτό που εχει σημασια είναι η πολιτικη δηλωση για την καταστρατηγηση των δικαιωματων του, για την ανιση μεταχειρηση του επειδη τοποθετειται πολιτικα όπως τοποθετειται, και οχι το νεαρο της ηλικιας ή καθαυτο το δικαιωμα στη μορφωση. Το επιχειρημα «δεν αφηνουν ένα νέο παιδι να σπουδασει», αν και εχει μια δοση αληθειας, εντουτοις αποπροσανατολιζει, ρομαντικοποιει και δινει μια χροια που ζεχνει μικροαστιλα, καθως είναι ένα προκαλυμα της φρασης-κλισε «το παιδι θελει να επιστρεψει στη νορμα, θελει να (ξανα)γινει ενας από εμας. Μην του αρνειστε μια δευτερη ευκαιρια». Η πραξη για την οποια καταδικαστηκε, ειχε πολιτικα κινητρα. Μπορει να διαφωνω με τα κινητρα αυτά και με το μεσο παλης αυτό, να θεωρω ακομη και ότι μπορει να πηγαινουν το κινημα πισω, σεβομαι όμως την αταλαντευτη επιλογη του ΝΡ και των συντροφων του να μη γλυψουν την εξουσια, να παραμεινουν σταθεροι στα πιστευω τους, να υπερασπιζονται τις επιλογες τους και να το δηλωνουν ανοιχτα. O ΝΡ σιγουρα δεν ειναι ηλιθιος και αναγνωριζει την ευθυνη και τις συνεπειες που ενειχε η ενοπλη ληστεια. Αυτό φανηκε και από τον τροπο που εντελει χειριστηκε αυτος και οι συντροφοι του την κατασταση. Οσον αφορα το πολιτικο υποβαθρο της πραξης αυτης, η αρχικη τοποθετηση μου θεωρω ότι είναι επαρκης. Στο κατω κατω αυτή τη στιγμη δεν εχει νοημα μια πραγματεια πανω στον ατομικιστικό αναρχισμό ή στον αναρχομηδενισμό. Απλα, να γινει σαφες ότι ηξεραν τους «κανονες του παιχνιδιου» όταν αποφασισαν να δρασουν κατ’αυτόν τον τροπο, καταδικαστηκαν για την ενοπλη ληστεια, και η απεργια πεινας του ΝΡ και των συντροφων τους δε γινεται για την αθωωση τους από το συγκεκριμενο κακουργημα. Δυστυχως, με οσα μαργαριταρια κυκλοφορουν στο διαδικτυο είναι πολλες φορες αναγκη να επισημαινονται τα αυτονοητα.

7)      Μικρο γενικοτερο σχολιακι: Βεβαια να εχουμε υποψιν ότι και το δικαστηριο τη σημερον ημερα, δεν είναι και ο,τι αντικειμενικοτερο καθως εξυπηρετει με κατευθυνομενες αποφασεις τους βασικους πυλωνες της αρχουσας πολιτικης. Αρκει να δει κανεις όλα τα ΠΔ και τους «νομους εκτακτης αναγκης» που ακροβατουν με την αντισυνταγματικοτητα, και τις αποφασεις του ΣτΕ και των αλλων δικαστηριων. Και είναι λογικο αυτό, ποιος θα περιμενε σημερα τα δικαστηρια να ακυρωνουν συλληβδην τις βασικες νομοθετικες ρυθμισεις και τις βασικες εκτελεστικες επιλογες της κεντρικης πολιτικης σκηνης? Θα επιβεβαιωναν το χαος που επικαλουνται τα συντηρητικοτερα στοιχεια για να εκφοβισουν. Κοινως, το δικαστηριο δε μπορει να ειναι αναποσπαστο από την κοινωνια στην οποια βρισκεται, και ως εξουσια, δε μπορει παρα να ενδιαφερεται για την τηρηση ενός status το οποιο να ερχεται σε αρμονια και να συμπληρωνει τις υπολοιπες εξουσιες. Η δικαστικη εξουσια δηλαδη δεν ασχολειται μονομερως με το δικαιο και το αδικο, ασχολειται από το δικο της μετεριζι για τη διαιωνιση ενός συστήματος, και παιζει το ρολο της σε αυτά τα πλαισια.

Διάβασα πολλούς να σχολιάζουν  τη δήλωση του  ΝΡ για τις «ανάσες ελευθερίας». Προς όλους αυτούς τους φαρισαίους: Εάν ήσασταν εσείς στη θέση του, πώς θα νιώθατε? Προφανώς και θέλει να μην είναι έγκλειστος, ποιος θα ήθελε να είναι έγκλειστος? Δε νομιζω ότι υπαρχουν πολλοι που λενε «ας σαπισω στο κελι μου, γουσταρω». Στη δικη μου αντιληψη τουλαχιστον, αυτό που προεχει σε μια παραβατικη συμπεριφορα είναι ο σωφρονισμος για μια ομαλη επανενταξη του ατόμου αυτου στην κοινωνια, και όχι η απομακρυνση μέσω του εγκλεισμου του ατόμου αυτου από την κοινωνια. Η ποινη δηλαδη δεν δινεται μοναχα για να ικανοποιηθει η πλευρα που θιχτηκε, γι αυτό και χρησιμποιειται ευρεως η φραση ότι «η δικαιοσυνη δεν (πρεπει να) εκδικειται». Εάν υπαρχει εγκλεισμος στα πλαισια του σωφρονισμου, αυτό θα μπορουσε να κατανοηθει μοναχα ως μια αναλογια της περιθαλψης στο νοσοκομειο και όχι στο σπιτι. Δε νομιζω ότι η κατασταση αυτή τη στιγμη ανταποκρινεται στο παραπανω, τα σωφρονιστικα ιδρυματα δεν είναι παρα κελια που κρατανε τα «μιασματα» μακρυα από τους «καθαρους» και τιποτε παραπανω. Ειδικα σημερα, που αν χρωστας στο δημοσιο 2000 σε μπουζουριαζουν, γινεται πιο εκδηλο στις μαζες το ποσο ηλιθιος είναι αυτος ο διαχωρισμος. Συνεπως, ναι, το να θελει κανεις να είναι ελευθερος είναι αυτονοητο και προσδωκωμενο από αυτόν. Οι λογοι για να μην είναι, αυτοι καθοριζονται από τη δικαιοσυνη.

Επισης ενδιαφερον εχουν και τα σχολια που αφορουν από τη μια «τον εκβιασμο της κοινωνιας» και από την άλλη «τον αεργο επαναστατη». 

Για το πρωτο, σιγουρα η απεργια πεινας αυτή δεν πραγματοποιειται με σκοπο να εκβιασει παρα μονο την κρατικη καταστολη και το σωφρονιστικό συστημα, και να καταδειξει πως αυτοι που θεσπιζουν τους νομους στο παρον πολιτικο συστημα, είναι οι πρωτοι που θα τους καταστρατηγησουν όταν νιωσουν να απειλουνται, ενώ αντιθετα προτιθενται να επιδειξουν αδιαλλακτη σταση όταν η εφαρμογη των νομων αφορα τον ανωνυμο καθημερινο πολιτη. Τοσες αυτοκτονιες εγιναν για το πακετο οικονομικων μετρων, ειδε κανεις να αλλαζει κατι οσον αφορα τους νομους? Όταν όμως οι συντηρητικοι φοβηθηκαν για το γοητρο τους και ανησυχησαν για τα ψηφαλακια των φασιστων, εκοψαν το κουστουμακι για τη συγκεκριμενη περιπτωση στα μετρα τους… Συνπεως οποιος/α από την κοινωνια νιωθει να απειλειται από την απεργια πεινας του ΝΡ, μαλλον καλως το νιωθει: η σαπιλα που πρεσβευει πραγματικα απειλειται. Τα σχετικα με το παραπανω, ότι «ο νομος είναι νομος, χωρις εξαιρεσεις» κλπ, οσον αφορα το δευτερο κομματι εχει καταδειχτει από παμπολλα κειμενα ότι η εξαιρεση είναι αυτή που υφισταται ο ΝΡ. Οσον αφορα το πρωτο, να υπενθυμισουμε ότι σε μια Δημοκρατια οι νομοι δεν προερχονται από καποια εξωκοινωνικη δομη. Σε μια Δημοκρατια οι νομοι (πρεπει να) προκυπτουν ρητα από τον ιδιο το Λαο, από το Δημο. Επειδη αυτό που ζουμε σημερα, η «αστικη κοινοβουλευτικη δημοκρατια» δεν είναι λοιπον παρα μια φιλελευθερη γραφειοκρατικη ολιγαρχια, οπου μια φορα στα 4 χρονια διαλεγουμε μη ανακλητους αντιπροσωπους να μας κυβερνουν, γινεται προφανες ότι οι νομοι αποτελουν το αποτελεσμα των κοινωνικων συγκρουσεων. Από ανθρωπους που δεν περιμεναν κανενα μεσσια να βγει πρωθυπουργος αποκτησαμε το 8ωρο, την αδεια μετ’αποδοχων, τις συλλογικες συμβασεις, την απαγορευση της παιδικης εργασιας κοκ. Αντιστοιχα στην κοινωνια μας οπου κυριαρχει ο ατομισμος και η ιδιωτευση, τα παραπανω απεμπολουνται. Συνεπως, ο Λαος καλως κανει και διαμαρτυρεται, και συγκρουεται, για ένα νομο που κατά τη γνωμη του είναι αδικος. Ειτε αυτος είναι για τις εκπαιδευτικες αδειες των κρατουμενων, ειτε για τα εργασιακα και τα μνημονια. Αφου το συστημα ισχυριζεται πως είναι δημοκρατικο (και όχι φιλελευθερη γραφειοκρατικη ολιγαρχια όπως το αποκαλεσε ο κακεντρεχης συντακτης), που ειναι το προβλημα ακριβως? Αληθεια, ολοι αυτοι που κατηγορησαν το κινημα αλληλεγγυης για το ΝΡ, με αυτά τα επιχειρηματα και προσθετωντας ότι «υπαρχουν πιο σοβαρα θεματα», που ηταν και που είναι τωρα όταν οργανωνονται κινηματα για τα  «πιο σοβαρα θεματα»?

Οσον αφορα τα περι «αεργου επαναστατη». Ναι, ο ΝΡ είναι γονος μιας αστικης οικογενειας, και ναι αυτό το γεγονος προσδιδει καποια χαρακτηριστικα στην προσωπικοτητα του, όπως αντιστοιχα συμβαινει στον καθενα αναφορικα με το κοινωνικοοικονομικο στατους της οικογενειας οπου ανατραφηκε. Ο ΝΡ επιλεγει να αγωνιζεται για τα προταγματα του αναρχομηδενισμου, δε βγηκε ποτε να κανει το συνδικαλιστη ή τον επαναστατη εργαζομενο, διοτι ετσι κι αλλιως το συγκεκριμενο ρευμα δεν οριζει το επαναστατικο υποκειμενο ως μελος του προλεταριατου απαραιτητα. Και από ότι φαινεται από τις δηλωσεις και τις πραξεις του, είναι αρκετα συνεπης σε αυτά που πιστευει. Ο συντακτης του κειμενου από την άλλη είναι γονος εργατικης οικογενειας, γεγονος που προσδιδει καποια αλλα χαρακτηριστικα στην προσωπικοτητα του. Τελικα όμως, αυτό που εχει σημασια, είναι η θεση μας και οι πραξεις μας στον αγωνα για μια πιο ελευθερη, πιο δικαιη, πιο δημοκρατικη κοινωνια. Δυστυχως, οι περισσοτεροι από αυτους τους σχολιαστες που «εχουν δουλεψει και ξερουν πως βγαινει ενας μισθος», εχουν ζωστει τις αλυσιδες τους και εχουν κλειδαμπαρωθει στα σπιτια τους αντι να κανουν κατι που θα υπερσκελισει τη δραση του κάθε ΝΡ.

Με βαση τα παραπανω λοιπον καταληγουμε στο συμπερασμα ότι ο ΝΡ αποτελει μια ιδιοτυπη κατηγορια κρατουμενου, που ναι μεν τυπικα είναι ποινικος αλλα ουσιαστικα είναι πολιτικος. Δεν αντιμετωπιζεται ως ένας καταδικος, αλλα ως ενας εχθρος του Κρατους μονιμης εκτακτης αναγκης, που είναι αποφασισμενο να τσακισει κάθε φωνη αντιστασης. Για αυτους τους ιδιοτυπους κρατουμενους σχεδιαζονται οι φυλακες τυπου Γ. Φυλακες που κινουνται στην ακριβως αντιθετη κατευθυνση από το σωφρονισμο που περιγραψαμε παραπανω. Εκει δε θα μπαινουν μονο οι «σχιζοφρενεις δολοφονοι» αλλα αυτοι που είναι πραγματικα «ακρως επικινδυνοι» για το Κρατος: οι διαφωνουντες, οι πολιτικοι/κοινωνικοι ακτιβιστες, αυτοι που διεκδικουν περισσοτερη δημοκρατια, περισσοτερη ελευθερια. Αυτοι είναι οι ακρως επικινδυνοι για το κρατος, αυτοι που δραστηριοποιουνται και βγαινουν στο δρομο να διεκδικησουν τη ζωη τους. Πειστηριο γι αυτό, είναι τα αναριθμητα περιστατικα προβοκατσιας και ενοχοποιησης που εχουμε δει όλα αυτά τα χρονια, τα οποια αποσκοπουν στο να κρατησουν τον κοσμο μιζερο, φοβισμενο και απομονωμενο στο σπιτι του. Αν δεν εχετε δει τετοια ντοκουμεντα, υπαρχει αρκετο φρεσκο υλικο από τις κινητοποιησεις της 5-6/12 στο διαδικτυο. Ψαχτε το.

Η απεργια πεινας του ΝΡ μας αναγκαζει να ερθουμε αντιμετωποι συνολικα με ολη αυτή την κατασταση που εχει εξυφανθει. Μας την τριβει στη μουρη και κραυγαζει για την επιτακτικη αναγκη ολες οι πτυχες του κινηματος να ασχοληθουν μαζι της, πριν ενας ενας ολοι μας βρεθουμε σε μια αναλογη θεση όπως του ΝΡ. Ο ΝΡ μας δειχνει περιτρανα  –για ακομη μια φορα μετα το βασανισμο του- ότι αν για οποιονδηποτε λογο βρεθεις εντος του συστηματος καταστολης και δημοσιας ταξης, η μεταχειριση σου και τα δικαιωματα που απολαμβανεις εξαρτωνται όχι από τις καταδικαστικες αποφασεις, ουτε απο τη σταση και τη διαγωγη σου, αλλα από τα πολιτικα σου πιστευω. Και γι αυτό το λογο, γι αυτό το ταρακούνημα, ο ΝΡ νικησε.