Βάλε λίγο φαντασία ρε μαλακα...

 Και να που κάθομαι στο αεροδρόμιο του Amsterdam με ένα πακέτο Gauloises στο χέρι. Καθώς λοιπόν παρατηρώ ότι είναι Gauloises blond σκέφτομαι κοίτα να δεις, καλο τσιγάρο και ποτε δεν μου άρεσαν ιδιαιτερα οι ξανθιές... Συγγνώμη κορίτσια αλλα έχετε σχεδόν όλο τον υπόλοιπο ανδρικό πληθυσμό να σας υποστηρίζει.

Λοιπόν πριν 3 μέρες κατεβήκαμε από το αεροπλάνο εγώ και ένας ψηλός δεν ξέραμε τι μας γινότανε και που πάμε και όλοι μιλούσαν με ένα περίεργο xxxxxxxxxxx που σου έγδερνε το λαιμό έτσι και πήγαινες να το προφέρεις. Διαφορες πινακίδες σε μια βαρβαρική διάλεκτο παντού, πάλι καλά μοιάζανε με αγγλικά και πήραμε το σωστό τρένο για την πολύ και δεν βρεθήκαμε στο Vladivostok να αρμέγουμε φώκες.
Έχοντας κλείσει λοιπόν ξενοδοχείο ήμασταν λίγο στα "αχριδια" μας γιατί λέμε κομπλέ, καθαρά σεντόνια, ζεστό μανιό και τέτοια. Αλλα όπως καταλάβαμε πολύ γρήγορα το ξενοδοχείο μας ήταν το χειρότερο ξενοδοχείο του κόσμου. Πολύ σοβαρά το λέω αυτό, μάλιστα είχε και το βραβείο του χειρότερου ξενοδοχείου του 2007. 
Τέλος πάντων κλειδώνουμε τα μπαγκάζια μας βγαίνουμε έξω και του λέω και τώρα τι ρε μαλακα? Εκεί για καλή μας τύχη βρέθηκε μια καλή κόκκινη νεράιδα που μιλούσε ελληνικούς, όχι αυτή που έπαιρνε τα δοντάκια όταν ήμασταν παιδάκια, αυτή είναι γαλλίδα. Τέλος παντή καταλήξαμε σε ένα bar με κάτι μαύρους αδελφούς που πίναν μπάφους και εμείς να πίνουμε Amstel καθότι είναι τοπικό προϊόν και άμα δεν πεις και μια Amstel διπλα στον Amstel, τον ποταμό, που πας βρε αδερφέ.
Πέρασε λοιπόν η ώρα και μας επισκέφθηκε άλλη μια νεράιδα παρέα με ένα ξωτικό, αυτοί μιλούσαν ιταλικούς. E αφήσαμε και εμείς τα μαγικά πλάσματα να πάνε στα Dumpster party τους και να τρέχουν ελευθερα ανάμεσα στα μανιτάρια που βρίθουν παρέα με τα troll κάτω από τα ατέλειωτα γιοφύρια του Amsterdam. Αλλα μας έδωσε ένα μαγικό συνδυασμό από νούμερα για να την ξαναβρούμε και μας υποσχέθηκε πως αν υπάρχει χορός στην κολοκύθα με την οποια θα πήγαινε σε ένα πάρτι σε ένα πρώην βιομηχανικό πύργο θα μας ειδοποιούσε.
Έτσι λοιπόν ξεκινήσαμε μονοι μας για το άγνωστο και περιηγηθήκαμε σε πολλούς δρόμους με αγάλματα και  πιτσαρίες και άλλους με ξεπεσμένες πριγκίπισσες κύριος εισαγωγής, είχε και κάπης μάλιστα που ομιλούσαν την δικη μας παράξενη για τους βόρειους διάλεκτο και μάλλον πίστευαν πως κανεις δεν τις καταλαβαίνει. Έπειτα λοιπόν από αρκαιτώ περπάτημα βρήκαμε την θέση μας σε μια σπηλιά με κάτι σοφούς jamαικανούς σαμάνους να μας προσφέρουν, όχι αφιλοκερδώς, την αγαπημένη τους άσπρη χήρα. Έπειτα η βραδια εξελίσσεται ολίγον τι ομιχλώδης με χρονοταξιδιώτες, νάνους, Ork και αρκετές Vegetarian pizzas. 
Την επομενη μέρα ήμασταν λίγο πεσμένοι λόγο κούρασης και ενός απαραδεκτου troll που χρέωνε 6 euro την μπίρα, πρέπει κάποι κύριοι επιτέλους να καταλάβουν ότι το να χρεώνουμε ότι νάνε σε ότι νάνε είναι ελληνικό προνόμιο, άμα θέλετε δανείστε μας λεφτά να σας δώσουμε τα πνευματικά δικαιώματα. Δεν συνέβη κάτι ιδιαιτερα διαφορετικό εκτος από υπερβολικό περπάτημα και μια γνωριμία στο υπέροχο ξενοδοχείο μας με κάτι νοτιοαφρικανούς που σχεδόν μας έπεισαν να μετακομίσουμε στο Johannesburg γιατί έχει καλο καιρό και εκεί όλοι οι έλληνες είναι πλούσιοι, άρα αν το ανάγουμε στο άτοπο θα χεστούμε και εμείς στα φράγκα. Εκεί η ψυχολογία έπεσε γιατί μου είπαν ότι με κάνουν 35χρόνον αλλα βελτιώθηκε λόγο κάποιον εξαιρετικά αστείων συμπτώσεων που σχετίζονται με μια βανίλια υποβρύχιο. Τελικά καταλήξαμε σε ένα παγκάκι ενός πάρκου να παίρνουμε τηλεφωνα τους γνωστούς μας γιατί θεωρήσαμε πως είναι εξαιρετικά αστείο να παίρνεις κάποιον στης 2 το βραδυ και να προσπαθείς να τον πείσεις ότι είσαι πράκτορας της MI6. Ζητούμε ταπεινά συγγνώμη για αυτό και σας πήραμε και δωράκια για να το παίξουμε καλά παιδιά αλλα καταβάθος δεν είμαστε. Επίσης μια εκπληκτική ποιητική φράση ζυμωμένη στα έγκατα της σάπιας ψυχής μου και της πιο σάπιας του ψηλού είναι "Ξινό κορμούς και φτιάχνω "τζιβανες" για τα ματια σου μονο", είμαστε πονεμένα ρομαντικά παιδιά καταβάθος, τι να κάνουμε;
Ξυπνήσαμε ακόμα πιο πτώματα οποτε τελευταία μέρα είπαμε να πάμε για χαλαρό cafe, σουπίτσα και ψώνια. Επισκεφθήκαμε το εξαιρετικό cafe δε γκαρέν που μια άλλη καλή νεράιδα μας είχε προτείνει και καλά έκανε διότι ήτο πολύ καλο και με φοβερή θεα, καθώς 2 μπρατσωμένοι τράβελοι κάνανε φωτογράφιση απέναντι. και κάπως έτσι χαλαρά μας βρήκε το βραδυ σε ενα παγκάκι να κάνουμε ανάλυση του Lord of the Rings και κλείσαμε με ένα μήνυμα από την καλή μας νεράιδα, όταν ξανάρθουμε να την πάρουμε τηλέφωνο.
 Και να με τώρα να περιμένω άλλες 6 ώρες το αεροπλάνο και έχοντας Τελειώσει με την συγγραφή να μην ξέρω τι να κάνω.

Και όταν τα έγγραφα αυτά δεν είχα ιδέα για τι θα μπορούσε να ακολοθήσει....